امروز دوباره برای مدت کوتاهی است که در منزل پدری ساکن شدم با این تفاوت که از اخرین روزی که از این خانه و محله جدا شدم ۱۰ سال گذشته و هم من و هم این جا خیلی تغییر کرده اما جالب است که احساس من اصلا عوض نشده و هنوز هم همان دختر ۱۸ ساله ای هستم با ارزو ها و رویا های زیبا و هنوز هم می دانم که  به ان چه می خواهم می رسم تفاوت من با ان هایی که هنوز این جا هستند ای است  که من به کم قانع نیستم و نمی توانم  خودم رابا با هر شرایطی که سرنوشت برام مقدر میکنه وفق بدهم دوست دارم بروم جلو 
دستان تو خواهران تقدیر منند    مناز دهکده تقدیر خود سخن میگویم