سخنی ا زعشق

امروز داشتم با خودم فکر می کردم که چقدر جای چیزی به نام عشق تو زندگی ما خالی است . هر چند که خودم شخصا باید اعتراف کنم که تا چند سال پیش اصلا به ان فکر نمی کردم اما الن نگاه می کم بیشتر درد ها و بی صبری های ما در زندگی این است که ما با دوست داشتن بیگانه ایم  . راستی چند نفر از ما صبح که چشم باز می کنیم یاد اووری وجود کسی قلبمان را به طپش می اندازد و این که کسی هست که دوستش داریم و دوستمان دارد  لبخند را بر لبمان می نشاند مگر نه این است که مبنا افرینش انسا بر عشق بوده پس چرا  همه سعی میکنند که ان را نفی کنند  البته من سخنم با دوست داشتنی است که شاید امروز رنگی ندارد و ما ایرانیان را عبوس و اخمو کرده است ایا زمان ان نرسید ه است که به گونه ای دیگر نگاه کنیم ؟

سلام گل به تو ای گل نشانم سلام از منبه یار مهربونم تو را دوست دارم اندازه جانم
با به تو رویا رسید خواب پریشانم    با تو چی بخواهم بیش از این برای ماندن
 امیدوارم روزی همه شما معنای دوست داشتن را در یابید